 |
Etiopia prawie w całości jest objęta zrębową wyżyną, która jest dziełem procesów geologicznych, zachodzących od jury do paleogenu. W tym czasie cały obszar północno-wschodniej Afryki ulegał wypiętrzaniu. Na terenie Etiopii można znaleźć ślady aktywności wulkanicznej, jaka miała miejsce w czasie formowania się obecnego kształtu rzeźby terenu; jak i całego obszaru płn.wsch. Afryki. Obecnie terytorium Etiopii jest podzielone na dwa obszary tektoniczne, rozdzielone zapadliskiem. Są to Wyżyna Abisyńska, zajmująca większość terytorium państwa i Wyżyna Somalijska, a dokładnie jej zachodnia część. Zajmuje ona wschodnią część kraju i jest mniej masywna niż Wyżyna Abisyńska. Obie te formacje spoczywają na podłożu prekambryjskim. Podłoże te zbudowane jest z gnejsów, łupków i granitów. Nad zerodowaną powierzchnią tych skał zalegają osady formacji triasowej, złożone z piaskowców. Nad tą warstwą zalega seria wapieni i margli jurajskich. Warstwy pochodzące z trzeciorzędu reprezentowane są przez morskie i lądowe skały osadowe, na obszarach okalających Wyżynę Abisyńską. Osady mezozoiczne i trzeciorzędowe, pokryte są skałami wulkanicznymi. Doliny rzek zbudowane są z czwartorzędowych osadów aluwialnych. Jak już wyżej wspomniano, większa część kraju jest zdominowana przez potężny masyw Wyżyny Abisyńskiej, która opada łagodnie ku zachodowi, dochodząc niemal do granicy Sudanu. Wyżyna jest bardzo masywna, przeciętna jej wysokość waha się od 2 000 do 2 500 m n.p.m. Najwyższe wzniesienia przekraczają wysokość 4 000 m. Ras Daszan o wysokości 4 620 m n.p.m. jest najwyższym szczytem Etiopii. Sama wyżyna jest rozległym obszarem o średnicy około 1 000 km. Wyżynę Abisyńską przecinają liczne doliny, uformowane przez erozję rzeczną. Przeciętna dolina rzeczna ma szerokość 11-13 km. Najszersze osiągają 20 km. Głębokość dolin w stosunku do poziomu wyżyny, sięga 1 000 m. Południowa część wyżyny ma charakter płaskowyżu, który wznosi się do 2 400 m n.p.m. Od wschodu z Wyżyną Abisyńską sąsiaduje zapadlisko tektoniczne, którego południowa część ma charakter rowu. Północna część rozszerza się i przechodzi w Kotlinę Danakilską. Dno rowu leży na głębokości 1 000 m n.p.m., a jego krawędzie nierzadko osiągają wysokość 4 000 m n.p.m. Rów jest wypełniony czwartorzędowymi skałami wulkanicznymi, na jego dnie znajdują się liczne jeziora.